Dag 28 t/m 30 in Kathmandu

Dag 28

Na de olifantensafari moesten we haasten naar de bus. Eenmaal in de bus heb ik veel gepraat met een deense gozer en zijn vriendin (namen zullen voor altijd aan raadsel blijven). Ook heb ik af en toe mijn ogen dicht gedaan, iets wat je in een bus al snel doet. Na een vertraagde rit van 6 uur, kwamen we eindelijk aan in Kathmandu. Ik ging naar een guesthouse waar ik al eerder ben verbleven. Deze kamer kost namelijk maar 300 rupee (€2,70). Eenmaal ingecheckt en opgefrist ben ik de deur uit gegaan. Nog geen 100 meter zie ik een bekend gezicht. Ik ben nog niet helemaal zeker of ze het is en wacht met hoi zeggen. Eenmaal dichter bij weet ik het zeker: Maja, die ik in Pokhara heb ontmoet. We raken aan de praat en ze zegt dat ze aan het wachten is op twee klasgenoten, die samen met haar stage hebben gelopen in Pokhara ziekenhuis. Na een kwartiertje te hebben gewacht, zien we lisa en iemand waarvan de naam heel moeilijk is, eraan. Ze vragen of ik mee ga naar Patan Durbar Square. Een 17 eeuws plein van 1 van de 3 koningssteden in Nepal. Hier ben ik nog niet geweest en wilde er sowiieso nog heen gaan.
Na een uurtje in Patan te hebben rondgelopen, hadden we het wel gezien. We besloten om weer een taxi te pakken, wetend dat er een festival in de stad is. Na 10 minuten staan we in stilstaand verkeer. Het duurt een hele tijd en we weten niet hoelang het nog gaat duren. We stappen uit de auto en gaan lopend verder. 200 meter verder is een gigantische stoet, met in de midden een kleine tempel op gigantische wielen. Op de tempel staat een hele grote den. We snapten allemaal niet, wat de mensen hier leuk aan vonden, maargoed. Wurmend door de menigte lopen we verder naar Thamel, als we WEER een stoet tegen komen. Met mij als locomotief, liepen we als een treintje door weer een grote menigte. Hierna zijn we gelukkig geen stoet meer tegen gekomen en zijn we gaan eten. Na een dure maar overheerlijke Lasagna, heb ik afscheid genomen van de meiden, die de volgende dag vertrokken naar Duitsland.

Dag 29
Na heerlijk lang te hebben geslapen, ben ik in een internetcafe gaan zitten om mijn reisverslag te schrijven (Chitwan reisverslag). Ik heb met een aantal mensen gesproken op faceboek, en geskyped met wat mensen die ik in Nepal heb leren kennen. Ineens begint het heel hard te regenen, en de engelen besluiten om de kraan niet dicht te draaien. Zal ik een taxi nemen, of gewoon gaan lopen? Ik heb het allebij niet gedaan.
Terwijl ik 'I'm singing in the rain' zing, dans ik mijn weg naar mijn guesthouse. Veel mensen, zowel de locals als de toeristen, lachen naar me. Een Nepalees zingt zelfs met me mee! Geweldig hoe dat regen mensen aan het lachen kan maken!

Dag 30
Bijna iedereen die ik heb leren kennen, is alweer naar een ander land. Mensen die ik leer kennen, zijn meestal aan het einde van hun reis. De enige die nog in Kathmandu is, is Rajesh, de 23-jarige Nepalese gids, die ik tijdens de trek heb leren kennen. We hebben nog geregeld contact op facebook en vraagt of dat ik 'savond kom kijken naar zijn band. Na het avondeten ga ik naar ' house of music', waar de band met de soundcheck bezig is. Rajesh groet me en even laten beginnen ze met spelen. Ze zijn echt goed! Bekende top50 nummers, nepalese nummers en indyrock. Ik praat met verschillende mensen in de bar, maar de sfeer is niet heel goed. Vlak voor het einde van het optreden, vertrek ik weer terug naar mijn guesthouse.