Dag 15 t/m 25 in Pokhara (dag tot dag)

Namaste allemaal,

Na de geweldige en onwerkelijke trekking door de Himalaya's, heb ik 10 dagen rustig doorgebracht in Pokhara. Ik heb genoten van de uitzichten, het weer, de lokale bevolking en de vele backpackers. Hieronder een dag tot dag beschrijving van mijn rustige tijd in Pokhara.

Dag 15
Na de aankomst in Nayapul (einde van de trek) hebben we een taxi gepakt en zijn we naa Pokhara gegaan. Het guesthouse waar we van tevoren verbleven was vol. Na een tijdje zoeken hadden we een nieuw goed guesthouse gevonden, wederom met uitzicht op het meer. Na 9 dagen zonder warm water gedoucht te hebben, was een lange warme douche enorm welkom. Na de douche moesten we meteen weer de stad in, om afscheid te nemen van Louise (USA). Tanja was moe en ging niet mee, maar het is een geweldige avond geworden. 
Tijdens de trek heb ik een coole gids ontmoet, Rajesh. Hij maakt muziek, zingt geweldig en is enorm sociaal. Hij wist nog wel een goede plaats om te eten. We gingen bij zijn tante eten. Een Dahl Bat (Nepali Dish) voor maar 100rp. Geen geld voor lekker eten. Hierna zijn we gaan chillen in een grote bar. We hebben er een gezellige avond van gemaakt, luisterend naar livemuziek. Ineens begint Louise te flippen: scheeuwend en lachend wijst ze naar een televisiescherm, waar een reclame op is. Louise is een professioneel danseres en was in een reclame te zien. Echt heel gek, om een amerikaanse backpackers, op de nepalese tv te zien. Erg grappig. Al lachend zijn we naar huis gewaggeld.

Dag 16
Ik heb deze dag heerlijk uitgeslapen. Na een goed ontbijt, ben ik aan het meer gaan zitten. Hier heb ik tot 's avonds gezeten, kijkend naar het uitzicht, de mensen en de dieren. 's Avonds ben ik naar Aurora gegaan, een bar met uitzicht op het meer. Er liggen allemaal matjes en kussens. Je kunt hier dus heerlijk liggen en genieten van de rust. Ik heb hier een heerlijk diner gehad (Chicken MoMo en Garlic Naan) en heb verder de hele avond op de matjes gelegen, luisterend naar mijn muziek. Heerlijk chill dagje dus.

Dag 17
Overdag heb ik weer een heerlijk rustige dag gehad. Tijdens een wandeling over het strand, kwam ik het australische gezin tegen die we op de trek hadden ontmoet. (Ik weet niet of ik hierover verteld heb tijdens een vorig verslag. Een gezin met 2 dochters van 10 en 12, die ook de ABC-trek hebben gedaan, respect). Het was hun 17th anniversary. We hebben gezellig gepraat over van alles en nog wat. Ik heb weer veel over Australie geleerd. 
In de avond was het tijd voor het afscheid van Laura. Samen met het australische gezin, Mike, Amish, Tanja, Raj, Maya, Laura e.a. hebben we een aantal heerlijke cocktails gedronken. Om 1 uur werden we met een boogje de kroeg uitgekickt. We zijn de Ukelele gaan halen en zijn aan het meer gaan zitten. Jammend en zingend hebben we er weer een leuke tijd van gemaakt. Om half 3 werden we verjaagd door de politie en was het tijd om naar huis te gaan. We hebben iedereen afgezet bij hun guesthouse, als we onder bewaking van een groep straathonden weer een volgende kroeg tegen komen. Hier hebben we Daniel (UK), Steven (CAN) een of andere mongool (SWE) ontmoet. Hier heb ik de malibu-cola weer uitgevonden. Om 5 uur besloten we om naar het meer te gaan en een boot te huren. Aan de andere kant van het meer hebben we ontbijt gehad. Om half 9 in de ochtend, kwamen we dan eindelijk weer aan bij ons guesthouse.

Dag 18
Natuurlijk na lang uitgeslapen te hebben, heb ik vandaag wat souveniertjes gekocht. Verder heb ik niet veel gedaan.

Dag 19
Ik heb besloten om vandaag een motor te huren. Tanja vond dit een goed idee en had een scooter gehuurt. We hebben 2 uur door de bergen gereden. Alleen maar prachtige bochten, omhoog en omlaag. Het walhalla van iedere motorrijder. Schaars gekleed in een lange broek en een t-shirtje (sorry pap en mam) heb ik heerlijk getourd door Pokhara. Toen we ons omgedraaid hebben ben ik Tanja kwijt geraakt en ben ik mijn eigen weg gegaan. In Pokhara is het anders rijden dan in Nederland, maar als je goed oplet, is het heel goed te doen. Het is allemaal veeeeel rustiger dan in Kathmandu. 
De ervaring van het motorrijden was geweldig! Ik had het nog nooit eerder gedaan, maar vind het geweldig om te doen. Waarschijnlijk voor herhaling vatbaar.

Dag 20
's Morgens vroeg ben ik heel vroeg op gestaan, om afscheid te nemen van Tanja. Zij ging deze dag terug naar Kathmandu, om vervolgens in Bhaktapur nieuwjaar te vieren. Ik vond het niet leuk om afscheid te nemen van mijn maatje, maar ze gaf me koelkastmagneet van de Annapurna en een kaart met een enorm lieve tekst:

'Dear Bas!
Well well, what a pleasure & an honour it's been to meet you, travel with you & share a small part of an amazing adventure. Thank you for everything, you're truely a remarkable person. We've had fun, lots of laughs & it's something I'll never forget. Here is just a small token of your time here in Nepal, everytime you go to the fridge for a feed, you'll remember your trek to ABC! What an achievement it was! Stay as you are, keep smiling & take care! 
<3 Tanja' 

Na het afscheid ben ik weer even gaan slapen, gevolgd door een rustige dag van aan het meer zitten, mediteren, genieten van de rust en heerlijk gegeten.

Dag 21
Tijdens de trek, heb ik 1 dag geleefd, zonder naar muziek te luisteren. Ik vond dit verschrikkelijk en heb toen echt beseft hoe belangrijk muziek in mijn leven is. Ik wilde altijd al een tattoo van muzieknoten. Na deze ervaring heb ik besloten om dit in Nepal te doen. Na flink pijn te hebben geleden, heb ik een mooie kleine tattoo op mijn zij staan: trots!
Het is een hele tijd best mistig geweest in Pokhara. Deze dag was het eindelijk weer helder, en een perfecte dag om te paragliden. Helaas zit dit er door de tattoo niet in. Het ziet er naar uit dat ik niet ga paragliden, omdat het zicht weer minder zal worden.

Dag 22
Alweer een heldere dag. Minder helder als gister, maar nog steeds goed genoeg. Maar ik heb nog steeds pijn aan mijn tattoo en het is dus verstandig dat ik niet ga. Ik besluit om weer een dagje in Pokhara te blijven. Ik heb even fijn met Rick geskyped.

Dag 23
Het is oud op nieuw. Overdag is er niet veel te beleven. 's Avonds ben ik naar het festival gegaan. Al snel kwam ik Maya weer tegen (mooie duitse meid) samen met haar groep. We hebben het festival rondgelopen. Heel gek om te zien, een schommelschip, enterprice, draaimolen, zweefmolen, vliegtuigjes, schiettent, ballengooitent, boerenspellen, suikerspinnen, popcorn, groot podium met een simpele lichtshow. Het zag er allemaal best westers uit, maar ook allemaal best primitief. In de schiettent ging ballentjes aan touwtjes. Hier kon je op schieten. De draaimolen werd met de hand aangeduwd enz.
De show op het podium was soms heel vet en soms heel saai. De liveband en dansgroepen waren erg gaaf om te zien. Sommige acts waren echt boring. Toen het een paar minuten voor 12 uur was, begon er een dansshow van een dame (ik denk bekend in Nepal). De dans duurde best wel lang. The newyear came and focking went. Na de dans moesten het allemaal een beetje gehaast gebeuren (omdat ze al te laat waren) en zonder aankondiging begon de klok te tikken, niemand was aan het aftellen, omdat het zo onverwachts was. En ineens riep de presentator: Happy Newyear. FAIL! 
Beetje een flop, maar we hebben er wel flink om moeten lachen.
Na het festival ben ik nog even de kroeg in gegaan. Hier ben in Indy weer tegen gekomen (bloedmooie meid uit Australie, die ik eerder al ontmoet had tijdens de trek). Zij had al behoorlijk veel alcohol op en was hasj aan het roken. De hasj werd haar te veel en ze was poepiegaar. Ik heb haar toen maar veilig naar haar guesthouse gebracht en ben toen zelf naar mijn guesthouse gelopen.

Dag 24
Wederom een heerlijk rustige dag genieten van de rust. Om 4 uur begon het te regenen. Dit betekend: Morgen is het helder! Kan ik op mijn laatste dag in Pokhara toch nog gaan paragliden!

Dag 25
Na een ontbijt te hebben gegeten, kom ik Indy en haar ouders tegen. Ze bedanken me heel groots, voor het veilig thuisbrengen van Indy, een paar dagen eerder. Ik denk: Het is maar 5 minuten omlopen voor mij, zo een moeite is het niet. Maar blijkbaar waardeerden ze het groots. Indy vraagt of ik 's avonds met haar de bar in ga. Hier zeg ik natuurlijk geen nee tegen. De laatste dag in Pokhara mag gevierd worden.
's Middags ging ik met een jeep de berg op, op weg naar de paraglide rit. Eenmaal boven op de berg, ging het heel snel, en binnen een paar minuten, raakten mijn voeten de grond niet meer aan. Het verlaten van de berg is een erg gaaf gevoel. Het is enorm vet, dat je d.m.v. thermals steeds maar hoger en hoger gaat. Het was in tijden al niet meer zo een goed paraglide weer, en de paraglider vroeg of ik het erg vond, om heel hoog te gaan: tuurlijk niet! We zijn tot een hoogte van 2400 meter gegaan. Het was erg hoog, maar helaas hadden we geen zicht op de himalaya's. Als je hoog omhoog gaat, moet je natuurlijk ook weer veel omlaag. In een spiraal omlaag, met best veel g-krachten op je lichaam, was natuurlijk een vette kick aan het einde van de paraglidesession. Ik heb enorm genoten van deze adrenalinekick en het uitzicht op het meer.
's Avonds ben ik samen met Indy naar de Old Blues Bar gegaan. Hier kwam ik Daniel weer tegen. Ook raakten we aan de praat met jim. Een oude man met een grote baard. Hij had geweldige verhalen te vertellen over zijn leven, mooi om te horen. Na een aantal biertjes zijn we weer naar de Sky Lounge Bar gegaan. Het was een geweldige avond. Het enige minpunt: om 5 uur was ik weer terug bij mijn guesthouse, en om 6 uur gaat de wekker weer, omdat ik de dag erna naar Chitwan ga. Pfffff